Jan-van-gents en winetrail
Door: RiekyTeun78
Blijf op de hoogte en volg Rieky & Teun/Theo
04 Februari 2011 | Nieuw Zeeland, Hastings
Voordat ik over de belevenissen van donderdag 3 februari vertel, eerst wat over de campings in Nieuw Zeeland. Tot nu toe hebben wij hoofdzakelijk gebruik gemaakt van de Top 10 Holiday Parks. Ondanks het feit, dat het dagtarief van deze campings iets hoger ligt, maakt dat wat er tegenover staat, veel goed. Op deze campings zijn keukens aanwezig, waar meerdere gasten (ik schat tenminste vier personen) tegelijk kunnen koken. In die keukens is alles voorhanden, van potten en pannen tot snijplanken toe. In de buitenlucht staan (wel overdekt) minstens vier bbq’s, die kunnen worden gebruikt. Daarnaast meerdere wasmachines en wasdrogers. Het kan niet op.
Terug naar donderdag 3 febr. Wij hadden besloten naar Cape Kidnappers te gaan, een plaats waar een jan-van-gentkolonie huist. De naam heeft niets te maken met de vogels, maar berust op historie. Toen kapitein Cook omstreeks 1769 Nieuw Zeeland aandeed, trachten de Maori’s zijn Tahitiaanse vertaler te ontvoeren, waarop hij de landtong de naam Cape Kidnappers gaf. De Maori’s geloven trouwens dat de sikkelvormige baai en uitstekende kaap van Cape Kidnappers (zo’n 30 km ten zuiden van Napier) de magische benen haak vormen die door Maui werd gebruikt om het Noordereiland als een vis uit de zee te trekken. Zo, dit was weer een lesje geschiedenis. Door Gannet Beach Adventers worden hele gezelschappen, die plaats dienen te nemen op aanhangers, die door stevige tractoren worden getrokken, ongeveer 10 km. over het strand naar de j-v-g-kolonie vervoerd. Een hele belevenis, waarbij je onderweg langs ontzettend mooie rotswanden rijdt. In de rotswanden zie je de loop van de geologische geschiedenis terug. De man, die de tractor bestuurde, kon er het nodige over vertellen en hij deed dat met verve. Bij zijn vertelsels refereerde hij aan de 3e februari 1931, toen Napier en Hastings werden getroffen door een aardbeving met de kracht van 7.9 op de schaal van Richter. Het grootste deel van Napier werd toen verwoest, maar is met veel inzet in relatief korte tijd weer opgebouwd. Was Hastings in die tijd het grotere broertje van Napier, tegenwoordig is het andersom. Napier is groter gegroeid en is het art-deco centrum van Nieuw Zeeland. Het hele gebied in de omgeving van Napier en Hastings wordt trouwens betiteld als de fruit-basket van het land. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het groeit er wel (kiwi’s, appels, druiven, abrikozen enz.). Terug naar het onderwerp: de jan-van-gent-kolonie. Na ongeveer een uur arriveerden wij op Cape Kidnappers, waar enkele duizenden jan-van-gents (ouders met jongen) op de kaap zaten. Gezamenlijk maken zij aardig wat herrie en met regelmaat scheren volwassen jan-van-gents langs je hoofd om vervolgens op een nogal onhandige manier te landen nabij hun jong. Na enige tijd daar te hebben doorgebracht, werden wij weer langs de waterlijn teruggereden naar Clifton, waar wij waren vertrokken. Onderweg zagen wij warempel nog een behoorlijke grote zeehond op het strand liggen. Uiteraard werden hier weer de nodige foto´s gemaakt, waaraan de zeehond zich overigens in het geheel niet stoorde. Hij bleef gewoon liggen. Heen en terug zijn we ongeveer vier uur `zoet` geweest. Fantastisch om ook dit weer te hebben mogen zien en beleefd. Hierna terug richting de camping en vrijdag 4 februari vroeg opgestaan om te verkassen van Napier naar Hastings. Als je de plaatsen op de kaart ziet liggen, krijg je het idee van Leidschendam en Voorburg, maar in de praktijk is dit iets anders (er zit zo’n 20 km. tussen). Dat hadden Riek en ik in ieder geval goed ingeschat. Vanuit Hastings wilden wij nl. de “On yer bike Winery Tour” doen, een fietstocht langs een achttal wijngaarden van verschillende ondernemers. Vanuit Hastings namen wij de taxi vanaf de camping en ook dat bleek een goede keuze, want de fietsverhuurder (een boerenbedrijf, dus de fietsverhuur was een extra bron van inkomsten) lag nog weer 10 km. verderop. Bij de fietsverhuurder kregen wij een fiets, een helm (verplicht in Nieuw Zeeland), een (naar later bleek prima) lunchpakket, een gsm (waarschijnlijk voor het geval wij aan het eind van de dag onder invloed de weg niet meer zouden weten) en een routekaartje. Omstreeks 10.30 uur begonnen wij te fietsen en om 11.00 uur stonden we de eerste wijn te proeven. Dit lijkt me wel iets voor jou, John (alleen begin je dan bij het 3e adres al te ouwehoeren over mijn lengte). Zo hebben wij zes van de acht wijngaarden bezocht en overal de nodige wijnen geproefd. Een aangename bezigheid. Uiteraard zit er ook een bedoeling achter: het kopen van wijn, al ben je dat niet verplicht. Uiteindelijk kochten wij tien flessen wijn (wit en rose). Het mooie van de fietsverhuurder is, dat zij de wijn voor jou ophalen en bij het beëindigen van de fietstocht staan ze op je te wachten. Omstreeks 16.00 uur kwamen wij terug bij de fietsverhuurder. Een kleine bijzonderheid was, dat Rieky na de eerste twee wijn”huizen” (tussen aanhalingstekens, omdat het relatief kleine wijnboeren zijn) al zoveel had geproefd, dat zij haar helm achterstevoren op haar hoofd had gezet. En iedereen altijd maar denken, dat ik het drankorgel ben………..Bij het laatste domein “Ashridge” vertelde de eigenaresse nog hoe zij daar met haar echtgenoot was begonnen. Tien jaar geleden (zij woonden toen nog in Luxemburg) kochten zij ongezien een stuk grond nabij Hastings. Toen zij er voor het eerst kwamen, troffen zij een verwaarloosd stuk grond aan, met daarop nog wat fruitbomen. Eerst hebben ze toen het hele stuk grond bewerkt en geschikt gemaakt voor wijnbouw. Tevens bouwden zij er hun eigen huis. Nu, tien jaar later, begint de wijnbouw echt geld op te leveren. Interessant om te horen hoeveel moeite mensen doen om een nieuw bestaan (en een totaal nieuw beroep te kiezen) op te bouwen. Bij de taxirit terug naar de camping, maakte Riek tegen mij de opmerking:”Hè, hè”, waarop de taxichauffeur ineens in het Hollands begon te praten. Hij bleek in 1953 met zijn ouders naar Nieuw Zeeland te zijn verkast. Hij herkende de uitdrukking van Riek,omdat zijn moeder (inmiddels dik in de 70) dit ook altijd zei als zij aan de telefoon was of wanneer zij bij elkaar waren. Voor de geïnteresseerden onder ons: De taxichauffeur was inmiddels getrouwd (zijn vrouw onderwijzeres) en alweer enige tijd opa. Ook hij had, zoals vele Nieuw Zeelanders, een eigen boot. Enfin, een mooie afsluiting van deze prachtige dag.
Morgen richting Wellington, van waar wij zondag oversteken naar het Zuidereiland.
Terug naar donderdag 3 febr. Wij hadden besloten naar Cape Kidnappers te gaan, een plaats waar een jan-van-gentkolonie huist. De naam heeft niets te maken met de vogels, maar berust op historie. Toen kapitein Cook omstreeks 1769 Nieuw Zeeland aandeed, trachten de Maori’s zijn Tahitiaanse vertaler te ontvoeren, waarop hij de landtong de naam Cape Kidnappers gaf. De Maori’s geloven trouwens dat de sikkelvormige baai en uitstekende kaap van Cape Kidnappers (zo’n 30 km ten zuiden van Napier) de magische benen haak vormen die door Maui werd gebruikt om het Noordereiland als een vis uit de zee te trekken. Zo, dit was weer een lesje geschiedenis. Door Gannet Beach Adventers worden hele gezelschappen, die plaats dienen te nemen op aanhangers, die door stevige tractoren worden getrokken, ongeveer 10 km. over het strand naar de j-v-g-kolonie vervoerd. Een hele belevenis, waarbij je onderweg langs ontzettend mooie rotswanden rijdt. In de rotswanden zie je de loop van de geologische geschiedenis terug. De man, die de tractor bestuurde, kon er het nodige over vertellen en hij deed dat met verve. Bij zijn vertelsels refereerde hij aan de 3e februari 1931, toen Napier en Hastings werden getroffen door een aardbeving met de kracht van 7.9 op de schaal van Richter. Het grootste deel van Napier werd toen verwoest, maar is met veel inzet in relatief korte tijd weer opgebouwd. Was Hastings in die tijd het grotere broertje van Napier, tegenwoordig is het andersom. Napier is groter gegroeid en is het art-deco centrum van Nieuw Zeeland. Het hele gebied in de omgeving van Napier en Hastings wordt trouwens betiteld als de fruit-basket van het land. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het groeit er wel (kiwi’s, appels, druiven, abrikozen enz.). Terug naar het onderwerp: de jan-van-gent-kolonie. Na ongeveer een uur arriveerden wij op Cape Kidnappers, waar enkele duizenden jan-van-gents (ouders met jongen) op de kaap zaten. Gezamenlijk maken zij aardig wat herrie en met regelmaat scheren volwassen jan-van-gents langs je hoofd om vervolgens op een nogal onhandige manier te landen nabij hun jong. Na enige tijd daar te hebben doorgebracht, werden wij weer langs de waterlijn teruggereden naar Clifton, waar wij waren vertrokken. Onderweg zagen wij warempel nog een behoorlijke grote zeehond op het strand liggen. Uiteraard werden hier weer de nodige foto´s gemaakt, waaraan de zeehond zich overigens in het geheel niet stoorde. Hij bleef gewoon liggen. Heen en terug zijn we ongeveer vier uur `zoet` geweest. Fantastisch om ook dit weer te hebben mogen zien en beleefd. Hierna terug richting de camping en vrijdag 4 februari vroeg opgestaan om te verkassen van Napier naar Hastings. Als je de plaatsen op de kaart ziet liggen, krijg je het idee van Leidschendam en Voorburg, maar in de praktijk is dit iets anders (er zit zo’n 20 km. tussen). Dat hadden Riek en ik in ieder geval goed ingeschat. Vanuit Hastings wilden wij nl. de “On yer bike Winery Tour” doen, een fietstocht langs een achttal wijngaarden van verschillende ondernemers. Vanuit Hastings namen wij de taxi vanaf de camping en ook dat bleek een goede keuze, want de fietsverhuurder (een boerenbedrijf, dus de fietsverhuur was een extra bron van inkomsten) lag nog weer 10 km. verderop. Bij de fietsverhuurder kregen wij een fiets, een helm (verplicht in Nieuw Zeeland), een (naar later bleek prima) lunchpakket, een gsm (waarschijnlijk voor het geval wij aan het eind van de dag onder invloed de weg niet meer zouden weten) en een routekaartje. Omstreeks 10.30 uur begonnen wij te fietsen en om 11.00 uur stonden we de eerste wijn te proeven. Dit lijkt me wel iets voor jou, John (alleen begin je dan bij het 3e adres al te ouwehoeren over mijn lengte). Zo hebben wij zes van de acht wijngaarden bezocht en overal de nodige wijnen geproefd. Een aangename bezigheid. Uiteraard zit er ook een bedoeling achter: het kopen van wijn, al ben je dat niet verplicht. Uiteindelijk kochten wij tien flessen wijn (wit en rose). Het mooie van de fietsverhuurder is, dat zij de wijn voor jou ophalen en bij het beëindigen van de fietstocht staan ze op je te wachten. Omstreeks 16.00 uur kwamen wij terug bij de fietsverhuurder. Een kleine bijzonderheid was, dat Rieky na de eerste twee wijn”huizen” (tussen aanhalingstekens, omdat het relatief kleine wijnboeren zijn) al zoveel had geproefd, dat zij haar helm achterstevoren op haar hoofd had gezet. En iedereen altijd maar denken, dat ik het drankorgel ben………..Bij het laatste domein “Ashridge” vertelde de eigenaresse nog hoe zij daar met haar echtgenoot was begonnen. Tien jaar geleden (zij woonden toen nog in Luxemburg) kochten zij ongezien een stuk grond nabij Hastings. Toen zij er voor het eerst kwamen, troffen zij een verwaarloosd stuk grond aan, met daarop nog wat fruitbomen. Eerst hebben ze toen het hele stuk grond bewerkt en geschikt gemaakt voor wijnbouw. Tevens bouwden zij er hun eigen huis. Nu, tien jaar later, begint de wijnbouw echt geld op te leveren. Interessant om te horen hoeveel moeite mensen doen om een nieuw bestaan (en een totaal nieuw beroep te kiezen) op te bouwen. Bij de taxirit terug naar de camping, maakte Riek tegen mij de opmerking:”Hè, hè”, waarop de taxichauffeur ineens in het Hollands begon te praten. Hij bleek in 1953 met zijn ouders naar Nieuw Zeeland te zijn verkast. Hij herkende de uitdrukking van Riek,omdat zijn moeder (inmiddels dik in de 70) dit ook altijd zei als zij aan de telefoon was of wanneer zij bij elkaar waren. Voor de geïnteresseerden onder ons: De taxichauffeur was inmiddels getrouwd (zijn vrouw onderwijzeres) en alweer enige tijd opa. Ook hij had, zoals vele Nieuw Zeelanders, een eigen boot. Enfin, een mooie afsluiting van deze prachtige dag.
Morgen richting Wellington, van waar wij zondag oversteken naar het Zuidereiland.
-
04 Februari 2011 - 06:51
Joost:
Het zou je maar gebeuren, dat je helm verkeerd om zit :) -
04 Februari 2011 - 07:57
Green Hart:
Heel interessant verslag! Jullie komen vast terug als kleine alco... grapje. Geniet er maar van. Een storm raast hier over het land. Doei. -
04 Februari 2011 - 08:17
Aai:
Ik had er vandaag echt bij willen zijn, natuurlijk alleen voor het fietsen, hahahaha. Zomers als we met de fietsclub een stuk hebben gefietst stoppen wij om een bakkie te doen met appeltaart. Maar je ziet het, als Teun erbij is wordt er een ander bakkie gedronken. De foto van Rieky (Marianne) Vos met haar helm zien we nog wel he -
04 Februari 2011 - 12:01
Lin X X :
o blijf daar als de zon schijnt x x -
04 Februari 2011 - 12:08
Lin X X :
Warempel heb ik een heel verhaal geschreven komt enkelt het laatste stuk te voorschijn. Moet ik opnieuw beginnen!!!!! Teun zal wel balen dat hij al dat touw had meegenomen om dat doosje met wijn op de fiets te binden want ik weet dat hij daar een goede techniek voor heeft Heeft iemand het ooit in de gaten als na de tweede wijngaard als je helm niet goed zit. x x -
05 Februari 2011 - 07:50
Ciska De Graaf:
Zaterdagochtend... Ypenburg.... Kans op regen. Zwaar bewolkt. Wind ZW 64 (voelt aan als windkracht 10, toegangsdeur continue kapot door windkracht! ) Vochtigheid. Brrr....
Dan is het toch fijn om zulke gave verhalen te lezen van avontuurlijke vakantiegangers! En ... al twee reisverslagen zonder een verwijzing naar je werk Theo... het gaat goed met je!
Veel plezier nog daar en blijf schrijven.
-
05 Februari 2011 - 10:33
Aad De Kievit:
Tsja, die helm zat wel goed alleen stond Rieky verkeerd, zo blijkt uit recente satellietbeelden.
En het is maar goed dat die wijn niet achterop de fiets mee is gegaan; ik meen mij te herinneren dat Teun op dit punt in het verleden ook heeft gescoord...:-)
De auto staat hier nog steeds netjes voor de deur te glimmen en in de buurt begint men nu toch wat nerveus te worden waarom die er al zo lang staat. Vanmorgen ontdekte ik een vogelpoep op de voorruit. Om 11.15 heb ik het poepje verwijderd en tevens de auto even laten lopen. Verheugde buren dachten dat ik wegging, mooi niet ! Ja, zo maak je wat mee in de straat...
Het waait hier en dat is zo'n beetje het enige nieuws hier. Straks maar even eenzaam naar de Leidschenhage...... -
06 Februari 2011 - 12:04
Ad:
Hoi Theo en Rieky,
Wederom een prachtig verhaal. Hier nog steeds waardeloos weer zoals je kon lezen in de reactie van Ciska. Zijn jullie de wijn al zat? Verder ben ik heel benieuwd hoe de lamsgerechten zijn, Theo?
Tot gauw. In afwachting van een volgend mooi reisverslag.
Ad -
06 Februari 2011 - 13:18
John:
Wat een verhaal. Ik had zeker bij de derde wijngaard begonnen over de heerlijke wijn en... Het waait hier hard maar het is droog.
Diana en ik gaan van maandag t/m vrijdag naar Limburg dus zal later op je volgende reisverhalen reageren.
Weer een leuk verslag van een heerlijke dag. -
07 Februari 2011 - 11:18
Monique:
Geweldig om jullie verhalen te lezen.
Veel plezier! -
07 Februari 2011 - 20:12
Patries:
hoihoi, ook ik heb eindelijk mijn weg naar jullie weblog gevonden!
wat een leuke verhalen om te lezen!
ze wisten zeker dat jullie zouden komen en hebben toen even die fietstocht/wijnproeverij opgezet? klinkt als echt iets voor jullie in ieder geval! heel veel plezier nog!
oh, en nog hardstikke bedankt voor het cadeautje voor Bas. hij speelt er lekker mee! -
07 Februari 2011 - 21:35
Aad Kr.:
Geweldige verhalen. Fantastisch!! Dat hebben jullie wel verdiend.
Voetbalnieuws PSV-ADO 0-1 (clubje gaat goed). Ajax gewonnen. FC Twente en Feijenoord gelijk spel.
Theo, heb je de "klompjes" en petjes al weggegeven???
Eric Meijer neemt kontact met je op.
Hij gaat binnenkort naar Nieuw-Zeeland. -
09 Februari 2011 - 21:11
Rosalie:
Kijk ik bedoel maar 5 uur fietsen en wijn drinken. Chapeau! Ik snap waarom Riek effe moest uitpuffen in de taxi :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
